Bloederigheid tussen hul tande

Duisende mense en diere wat binne etlike kilometer van die Tweelopiespruit aan die Wes-Rand woon, sit op ‘n chemiese tydbom, sê kenners.

Elise Tempelhoff volg die bloedspoor wat die mynbedryf oor 120 jaar hier gelos het.

  • Strome bloedrooi water loop oral teen die helling af.
  • Op sommige plekke slaan dit soos rooi kolle op kladpapier uit.
  • Die water vlek die grond roesrooi.

Ses jaar gelede het die suur mynwater net by ’n ou ventilasieskag en ’n boorgat aan die noordelike helling van die Witwatersrand, by die Wes-Rand tussen Randfontein en Krugersdorp, uitgeborrel.

Deesdae loop dit hier, tussen die ou mynhope, op verskeie ander plekke ook uit. Al die stroompies rooi water wat teen die rant afloop, kom in die drif by die Tweelopiespruit bymekaar.

Die riete in die spruit is rooi gevlek en al die organismes wat vroeër daarin geleef het, is dood: visse, ongewerweldes, krappe en paddas.

Kol-kol op die oewer van die Tweelopiespruit lê wit neerslae soute soos omlope oral op die grond.

En ’n klipgooi verder, noordwaarts, in die Krugersdorp-wildtuin, ly mens en dier onder die nalatenskap van ’n mynboubedryf wat nou ná 120 jaar feitlik uitgeput is.

Read More …

Leave a Reply